نیستی پیشه کن از عالم پندار برآ

خوابش راکم شمر از زحمت بسیار برآ

قلقل ما و منت پر به گلو افتاده ست

بشکن این شیشه وچون باده به یکبار برآ

تا به کی فرصت دیدار به خوابت گذرد

چون شررجهدکن ویک مژه بیدار برآ

همه کس آینه پردازی عنقا دارد

تو هم از خویش نگردیده نمودار برآ

خودفروشی همه جا تخته نموده ست دکان

خواه در خانه نشین خواه به بازار برآ

سرسری نیست هوای سربام تحقیق

ترک دعوی کن ولختی به سرداربرآ

ناله هم بی مددی نیست به معراج قبول

بال اگر ماند ز پر؟ به منقار برآ

تاکند حسن ادا طوطی این انجمنت

با حدیث لبش از؟ ه شکربار برآ

ماه نو منفعل وضع غرور است اینجا

گربه افلاک برآی؟ که نگسونسار برآ

دادرس آینه بر طاق تغافل دارد

همچو آه از دل مأیوس به زنهار برآ

شمع را تا نفسی هست بجا، باید سوخت

سخت وامانده ای از پای خود ای خار برآ

تکیه بر عافیت ازقامت پیری ستم است

بیدل از سایهٔ این خم شده دیوار برآ